به گزارش ایکنا از لرستان، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا اعوانی، مدرس حوزه و دانشگاه امروز، 22 شهریورماه در سلسله نشست‌های آشنایی با معارف تربیتی صحیفه سجادیه که از سوی معاونت فرهنگی ـ تبلیغی مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران استان لرستان ویژه طلاب لرستانی و به‌صورت مجازی برگزار شد، با بیان اینکه دعای سی‎‌وششم صحیفه سجادیه دعاى آن حضرت است، هنگامی که به ابرها نگاه می‌کردند و رعد و برق را می‌شنیدند، گفت: امام سجاد(ع) در این دعا ما را متوجه این نکته می‎‌کند که انسان هر چیزی را می‌بیند به یاد خالق آن چیز بیفتد.

وی با اشاره به اینکه همه چیز مخلوق خداست و هر آنچه ما هم می‌سازیم باز هم مخلوق خداست زیرا اگر خدای متعال ذهن و استعداد به ما نمی‌داد، نمی‌توانسیتم از ابزاری که در اختیار ما قرار گرفته استفاده کنیم، افزود: امام سجاد(ع) در بند اول دعا «اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَيْنِ آيَتَانِ مِنْ آيَاتِكَ، وَ هَذَيْنِ عَوْنَانِ مِنْ أَعْوَانِكَ، يَبْتَدِرَانِ طَاعَتَكَ بِرَحْمَةٍ نَافِعَةٍ أَوْ نَقِمَةٍ ضَارَّةٍ، فَلَا تُمْطِرْنَا بِهِمَا مَطَرَ السَّوْءِ، وَ لَا تُلْبِسْنَا بِهِمَا لِبَاسَ الْبَلَاءِ» فرموده است: «خدایا! همانا این «رعد و برق» دو نشانه از نشانه‌های تو و دو خدمتگزار از خدمتگزاران تواند؛ که در مقام فرمان بردن از تو، به رحمتی سودمند، یا عقوبتی زیان‌بخش، می‌شتابند؛ پس به وسیلۀ آن دو، باران زیان‌بار بر ما مباران و به سبب آن دو لباس بلا بر ما مپوشان» کمااینکه خدای متعال در آیه 24 سوره روم «وَمِنْ آيَاتِهِ يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَطَمَعًا وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَيُحْيِي بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ» در این رابطه فرموده است: «و از نشانه‏‌هاى او [اينكه] برق را براى شما بيم‏‌آور و اميدبخش مى‌نماياند و از آسمان به تدريج آبى فرو مى‏‌فرستد كه به وسيله آن زمين را پس از مرگش زنده مى‏‌گرداند در اين [امر هم] براى مردمى كه تعقل مى‏‌كنند قطعاً نشانه‏‌هايى است».

این مدرس سواد رسانه با بیان اینکه گاهی دیدن برق‌های آسمانی در انسان ایجاد خوف می‌کند، ادامه داد: رعد و برق نشان از این است که می‌خواهد بارانی ببارد، لذا انسان در این طمع می‌کند که رزق خوبی از ناحیه خدای متعال دارد و امام سجاد(ع) در این بند از دعا به این موضوع اشاره کرده است که رعد و برق دو خدمتگذار از مجموع خدمتگذاران خدا هستند که با سرعت آنچه خدا امر کند، اطاعت می‌کنند.

اعوانی با بیان اینکه گاهی رعد و برق یک رحمت نافعه‌ای هستند یعنی رحمتی هستند که سود می‌رساند به واسطه آن باران می‌‎بارد، زمین آبیاری می‌شود، گیاهان رشد می‌کنند و رزق و روزی مردم برکت پیدا می‌کند و یا عذابی زیان‌بار و ضرر رساننده هستند، لذا امام سجاد(ع) از خدا می‎‌خواهد که این دو یعنی رعد و برق سود رساننده باشند، اظهار کرد: امام سجاد(ع) هم رحمت نافعه و هم ضرر را از ناحیه خدا می‌داند و می‌گوید: خدایا نکند این باران، یک باران زیانبار برای ما باشد، کمااینکه خدای متعال در آیه 13 سوره رعد «وَيُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلاَئِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ وَيُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَن يَشَاءُ وَهُمْ يُجَادِلُونَ فِي اللّهِ وَهُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ» فرموده است: «رعد به حمد او و فرشتگان [جملگى] از بيمش تسبيح مى‏‌گويند و صاعقه‏‌ها را فرو مى‏‌فرستند و با آنها هر كه را بخواهد مورد اصابت قرار مى‏‌دهد در حالى كه آنان درباره خدا مجادله مى‏‌كنند و او سخت‏ كيفر است».

وی به بند دوم دعا «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَنْزِلْ عَلَيْنَا نَفْعَ هَذِهِ السَّحَائِبِ وَ بَرَكَتَهَا، وَ اصْرِفْ عَنَّا أَذَاهَا وَ مَضَرَّتَهَا، وَ لَا تُصِبْنَا فِيهَا بِآفَةٍ، وَ لَا تُرْسِلْ عَلَي مَعَايِشِنَا عَاهَةً» اشاره کرد و گفت: امام سجاد(ع) در این بند از دعا ضمن فرستادن صلوات بر محمد و آل طاهرینش می‌فرماید: «خدایا! و فایده و برکت این ابرها را بر ما فرود آر و آزار و زیانش را از ما بگردان و از درون ابرها آفتی به ما نرسان و بر آنچه معیشت ما بر آن استوار است، آسیبی نفرست».

این مدرس حوزه علمیه به بند سوم دعا «اللَّهُمَّ وَ إِنْ كُنْتَ بَعَثْتَهَا نِقْمَةً وَ أَرْسَلْتَهَا سَخْطَةً فَاِنَّا نَسْتَجِيرُكَ مِنْ غَضَبِكَ، وَ نَبْتَهِلُ إِلَيْكَ فِي سُؤَالِ عَفْوِكَ، فَمِلْ بِالْغَضَبِ إِلَى الْمُشْرِكِينَ، وَ أَدِرْ رَحَى نَقِمَتِكَ عَلَي الْمُلْحِدِينَ» اشاره کرد و افزود: امام سجاد(ع) در این بند از دعا فرموده است: «خدایا! اگر این ابرها را به خاطر عقوبت برانگیخته‌ای و برای خشم فرستاده‌ای؛ ما از خشمت به تو پناه می‌آوریم و برای درخواست گذشت و عفوت، به درگاه تو زاری می‌کنیم؛ پس غضب و خشم را متوجه مشرکان کن و آسیای عقوبتت را نسبت به منحرفان به گردش آر».

وی با بیان اینکه امام سجاد(ع) در پایان دعا از غضب خدا به خود خدا پناه می‌برد و از خدا می‌خواهد عذابش را به سمت مشرکان ببرد، ادامه داد: درست است که انسان باید در حق همه حتی افراد ملحد و مشرک نیز دعای خیر کند و از خدا بخواهد،  هدایت شوند اما وقتی مشرک و ملحد بر شرک و کفر خود اصرار ورزید دیگر نیازی نیست برای او طلب خیر و هدایت کرد، کمااینکه حضرت نوح(ع) نیز در مورد مشرکان دعا کرد که خداوند آنها را عذاب دهد.

حجت‌الاسلام اعوانی به بند چهارم دعا «اللَّهُمَّ أَذْهِبْ مَحْلَ بِلَادِنَا بِسُقْيَاكَ، وَ أَخْرِجْ وَحَرَ صُدُورِنَا بِرِزْقِكَ، وَ لَا تَشْغَلْنَا عَنْكَ بِغَيْرِكَ، وَ لَا تَقْطَعْ عَنْ كَافَّتِنَا مَادَّةَ بِرِّكَ، فَإِنَّ الْغَنِيَّ مَنْ أَغْنَيْتَ، وَ إِنَّ السَّالِمَ مَنْ وَقَيْتَ» اشاره کرد و افزود: امام سجاد(ع) در این بند از دعا می‌فرماید: «خدایا! خشکی سرزمین‌های ما را به بارانت برطرف کن و شدت خشم سینه ما را به رزق و روزی خود بیرون فرما و ما را از خود به غیر خود مشغول و سرگرم مکن و مایه و منبع نیکی خود را از ما جدا مساز؛ چه این که بی‌نیاز کسی است که تواش بی‌نیاز کنی و سالم کسی است که تواش از هر شرّی نگاه داری».

این کارشناس مذهبی به بند پنجم دعا «مَا عِنْدَ أَحَدٍ دُونَكَ دِفَاعٌ، وَ لَا بِأَحَدٍ عَنْ سَطْوَتِكَ امْتِنَاعٌ، تَحْكُمُ بِمَا شِئْتَ عَلَى مَنْ شِئْتَ، وَ تَقْضِي بِمَا أَرَدْتَ فِيمَنْ أَرَدْتَ؛ نزد کسی جز دفاع تو نیروی دفاع نیست و برای احدی از عذاب تو، وسیله حفظ و نگاه داری وجود ندارد؛ بر هرکسی که بخواهی، به هر چه که بخواهی، حکم می‌کنی؛ و به آنچه اراده فرمایی دربارۀ هر کس اراده کنی، فرمان می‌دهی» اشاره کرد و گفت: امام سجاد(ع) در بند ششم دعا «فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا وَقَيْتَنَا مِنَ الْبَلَاءِ، وَ لَكَ الشُّكْرُ عَلَى مَا خَوَّلْتَنَا مِنَ النَّعْمَاءِ، حَمْداً يُخَلِّفُ حَمْدَ الْحَامِدِينَ وَرَاءَهُ، حَمْداً يَمْلَأُ أَرْضَهُ وَ سَمَاءَهُ» خدا را همه جوره حمد می‌کند و می‌فرماید: «تو را سپاس بر آن‌که ما را از بلا نگاه داشتی و تو را شکر بر نعمت‌هایی که به ما دادی؛ سپاسی که سپاس سپاسگزاران را پشت سر گذارد؛ سپاسی که زمین و آسمان خدا را پر کند».

وی با اشاره به اینکه انسان هر وقت نعمتی را از سوی خدای متعال می‌بیند باید خدا را شکر کند، زیرا به جا آوردن شکر نسبت به نعمت انسان را به یاد خدای متعال می‌اندازد و این کار باعث می‌شود انسان به هر امری که خدا می‌کند گردن نهد،  اظهار کرد: امام سجاد(ع) در بند هفتم دعا «إِنَّكَ الْمَنَّانُ بِجَسِيمِ الْمِنَنِ، الْوَهَّابُ لِعَظِيمِ النِّعَمِ، الْقَابِلُ يَسِيرَ الْحَمْدِ، الشَّاكِرُ قَلِيلَ الشُّكْرِ، الْمحْسِنُ الُْمجْمِلُ ذُو الطَّوْلِ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، إِلَيْكَ الْمَصِيرُ» فرموده است: «همانا تویی بسیار نعمت دهنده به نعمت‌های بزرگ، بخشنده نعمت‌های عظیم، پذیرنده سپاس اندک، قبول کننده شکر ناچیز، نیکوکار و خوش‌رفتار، دارای احسان، معبودی جز تو نیست، پایان کار به سوی توست.»

انتهای پیام