نخستین گام برای عمومی‌شدن سینما توسط «میرزا ابراهیم‌خان صحاف‌باشی» برداشته شد و او در سال ۱۲۷۶ با اجازه «مظفرالدین شاه» بندر انزلی را به قصد سفر تجاری به دور دنیا ترک کرد. او در این سفر با دستگاه «سینماتوگراف» آشنا شده و با خودش پروژکتوری را برای نمایش به تهران آورد.

او نخستین سالن نمایش فیلم را در مهر ماه سال ۱۲۸۳ در حیاط پشت مغازه‌اش در سه راه مهنا لاله‌زار نو راه‌اندازی کرد.

سینمای عمومی پولدارها

نخستین سالن عمومی سینما را میرزا ابراهیم‌خان در ماه رمضان سال ۱۳۲۲ در اول خیابان چراغ گاز (امیر کبیر) افتتاح کرد و در این سینما که فقط شب‌ها باز بود فیلم‌های مختلفی نمایش داده می‌شد که یکی از معروف‌ترین آنها فیلمی بود که در آن مردی حین جارو زدن خیابان، ماشین جاده صاف‌کن، با او تصادف می‌کند و مرد را زیر می‌گیرد و جاروکش به صورت باریک و بلند درمی‌آید این فیلم در ژانر طنز بود و بسیار مخاطب داشت.

عمر این سینما که بلیت‌هایش یک، دو، سه یا نهایتا پنج ریالی و تماشاگرانش نسبتا پولدار بودند، فقط یک ماه رمضان بود. علت تعطیلی این سینما هم به بدگویی‌های مردم از سینما برمی‌گردد.

میرزا ابراهیم هم به دنبال این اتفاق پروژکتور خود را به «آرتاشس پاتماگریان» (اردشیر خان) واگذار و راهی کربلا شد و پس از مدتی به هند مهاجرت کرد.

براساس اطلاعات تاریخی به جا مانده، ورود به سالن سینما صحاف‌باشی برای عموم به جز بانوان آزاد بود و فیلم‌های خنده‌دار و کوتاه در این سالن نمایش داده می‌شد.