به گزارش ایکنا از آذربایجان‌شرقی، به نقل از روابط عمومی شهرداری تبریز، سید عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، شامگاه، ۲۷ شهریور در کنگره بین‌المللی بزرگداشت استاد شهریار که در سالن همایش‌های خاوران تبریز برگزار شد، اظهار کرد: مفتخرم که امروز در چنین روزی در تبریز هستم منطقه‌ای که برای ایرانیان خاطره‌ساز بوده و هست. بخشی از وطن ایرانی که نماد ادب، مقاومت، پایداری و سد پولادین تاریخ این سرزمین بوده است. در ابتدا پیام رئیس‌جمهور را به شما می‌رسانم.

وی ادامه داد: به دو سؤال اشاره می‌کنم و از منظر خودم به آنها پاسخ می‌دهم که البته قابل نقد است، نخست، چه تمایزی میان شعر ایران با شعر دیگر ملت‌ها وجود دارد؟ همه ملت‌ها و جوامع شاعر داشته و دارند اما شعر در ایران متمایز است؛ شعر روح ایران است و در این تعبیر گزافه‌گویی نیست. 

صالحی با بیان اینکه ایران همزاد شعر است و هیچ ملتی به مانند ایران شاعرانه نزیسته و حتی هنر آن چنین شاعرانه نبوده است، گفت: اینکه چرا شعر در ایران چنین سرنوشتی یافته، علل فراوان دارد. شعر در ایران جایگاهی رفیع و کم‌مانند دارد. کمتر ملتی به اندازه ایران سابقه شاعرانگی دارد. ما به‌طور پیوسته با شعر زندگی کرده‌ایم و جغرافیای ما، جغرافیای شاعرانه است. در تک‌تک مناطق، شعر ریشه دارد، سینمای ایران شعر است؛ مینیاتور ایران شعر است. 

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با طرح سؤال که شهریار چه جایگاهی در شعر ایران دارد؟ خاطرنشان کرد: شهریار شعرهای متفاوتی داشته است از متوسط تا عالی. اما چرا برای ما زنده است و با عشق و تمنا از او سخن می‌گوییم؟ شهریار شاعر زبان روشنفکرانه و هم‌زمان زبان عامیانه و مردمی است. او توانست پیوندی میان زبان کلاسیک و فاخر با زبان مردم ایجاد کند. بخشی از جایگاه شهریار در شعر فارسی به این بازمی‌گردد که توانسته این زبان فاخر را با زبان مردم بیامیزد. 

وی ویژگی دوم شهریار را شاعر دوزبانه بودن او، عنوان کرد و گفت: سعدی شعر عربی دارد، اما شهریار در هر دو زبان مخاطبان و مستمعان خود را داشت. ویژگی سوم او، پیوند دادن شرق و غرب و ایجاد ترکیبی مزین میان این دو فضا بود.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: ویژگی چهارم شهریار این است که در عین برخورداری از آشنایی‌های دانشگاهی و روشنفکری، شاعری مذهبی و آیینی بود. شعرهای مذهبی او با نگاه‌های جدید و متجددانه شناخته شده‌اند. در آثار او بهره‌گیری از قرآن، احادیث و مهر و محبت به حضرت علی (ع) به چشم می‌خورد. شهریار شاعری بود که تعلق به آذربایجان و وطن را توأمان داشت و این دو عشق را بدون کاستن از یکی، در کنار هم نگه داشت. روح بزرگی داشت و می‌دانست می‌توان این عشق‌ها را با هم آمیخت. 

وی با بیان اینکه شهریار درباره آذربایجان و تبریز با کلمات و اشعار تأثیرگذار سخن گفته است، اظهار کرد: برای شهریار، وطن ایران و پرچم مقدس بود. برای او انسانیت روحی بود که از شاخه‌های ستارخان برمی‌خاست و او ادامه‌دهنده آن راه بود.

انتهای پیام