به گزارش ایکنا از خراسان‌رضوی، محمدعلی انصاری، صاحب تفسیر مشکاة، در نشست مجازی با موضوع «به خود گاهی نظر کردن حلال است» اظهار کرد: خداوند در آیه ۱۱۸ سوره مومنون می‌فرماید: وَقُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ؛ و بگو: پروردگارا! بیامرز و رحمت کن و تو بهترین بخشایندگانی». در آیات پیشین نیز خداوند می‌فرماید: «حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ؛ خداوند ما را بس است و بهترین پشتیبان است.» و همچنین می‌فرماید: «مَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَإِلَیْنَا تُرْجَعُونَ؛ ما شما را بیهوده نیافریدیم و بازگشت همه شما به سوی ماست.»

وی ادامه داد: این آیات بر این نکته تأکید دارند که آفرینش انسان عبث نیست و انسان موجودی هدفمند خلق شده است و بازگشت او به سوی خداوند قطعی است. در ادامه، آیه ۱۱۵ نکته مهم دیگری را بیان می‌کند. از منظر حکمی، خداوند فلسفه اصلی خلقت انسان را بازگو می‌کند: هدف حقیقی و فلسفه وجود انسان، رجوع به خداوند و توجه به اوست. این حکمت نیازمند شرح و توضیح گسترده است و اساس زندگی انسان را تشکیل می‌دهد. نگاه توحیدی به این آیه، انسان را به ایمان به پایان کار و معاد توجه می‌دهد و از نظر اخلاقی نیز پیام عمیقی دارد.

صاحب تفسیر مشکاة بیان کرد: وقتی خداوند می‌فرماید: «أَمْ تَحْسَبُونَ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا؛ آیا می‌پندارید که ما شما را بیهوده آفریده‌ایم؟» در اینجا ذهن انسان به چالش کشیده می‌شود. این پرسش انسان را وادار می‌کند تا بیندیشد آیا زندگی او عبث می‌گذرد یا در مسیر جریان خلقت الهی حرکت می‌کند. انسان موظف است که با دقت و صداقت، وضعیت خود را بررسی و بازنگری کند.

انصاری در ادامه گفت: این بازنگری شامل سنجش عمر، اعمال، عبادات و خدماتی است که انسان انجام داده است. باید پرسیده شود که آیا عمر ما با اهداف مشخص و روشن سپری شده است؟ آیا دستاوردها و تلاش‌های ما نشان می‌دهند که زندگی ما عبث نبوده و به اهداف والا و ارزشمند رسیده‌ایم؟ این پرسش انسان را به خوداندیشی و مراقبه درباره مسیر زندگی دعوت می‌کند و ضرورت دارد تا فرد جرات داشته باشد به خود بنگرد، نقاط ضعف و کمبودها را شناسایی کرده و برای اصلاح و هدف‌گذاری جدید اقدام کند.

وی افزود: از منظر اخلاقی، این آیه انسان را به دنبال کردن اهداف معنادار، والا و هدفمند فرا می‌خواند. انسان باید اهدافی روشن و مشخص برای زندگی خود ترسیم کند که نه لهو و باطل باشند و نه عبث. باید انگیزه‌ای والا و فلسفه‌ای روشن برای زندگی خود پیدا کند تا مسیر او با حکمت الهی هماهنگ شود.

صاحب تفسیر مشکاة بیان کرد: در نهایت، آیه ۱۱۵ بیان می‌کند که پنج نکته اساسی اقتضا می‌کند که علو و ربوبیت الهی، حقانیت و وحدانیت خداوند، جریان زندگی انسان را به سوی حق و هدفمند هدایت کند. بدین ترتیب، هیچ چیز در خلقت انسان عبث نیست و انسان موظف است به سوی خداوند بازگردد و هدف خلقت خود را تحقق بخشد.

انصاری در پایان گفت: این آیه مایه تعمق و خودسنجی است و انسان را به بررسی دقیق زندگی، اهداف، رفتارها و عملکرد خویش فرا می‌خواند تا مطمئن شود که مسیر زندگی او در راستای حکمت و هدف خلقت قرار دارد.

انتهای پیام