«کرونا چراغ خاموش قربانی می گیرد»، «ناچار به تعطیلی فراگیر هستیم»، «کرونا همچنان می تازد»، «تمدید محدودیت های کرونایی»، «از حضور در تجمعات بپرهیزید!»، «کرونا احتمال ابتلا به ذات‌الریه را دوچندان می‌کند»، «کشته‌های روزانه کرونا در دنیا برای اولین بار از ۱۰ هزار نفر عبور کرد»، «تردد شهر به شهر از شنبه اول آذر ممنوع است» و …

ساعت ۱۰ و نیم صبح است. برای انجام کار بانکی خود به ناچار باید به بانک مراجعه کنم، وارد بانک می شوم، بی اختیار به محض ورود به بانک باجه های شلوغ شعبه که بدون هیچ فاصله گذاری اجتماعی نسبت به ارائه خدمات به مشتریان توسط کارکنان خود در حال اقدام است، توجهم را به خود جلب می کند، دیدن این صحنه موجب شد تا کمی به نظاره دورادور مشتریان و ارائه خدمات این بانک بایستم.

مردی میانسال در حالیکه ماسک ندارد، در برابر باجه بدون رعایت فاصله گذاری از دیگر مشتریان ایستاده و مدام با صدای بلند خطاب به مسئول باجه فرارسیدن نوبت خود را با صدایی بلند سوال و زیرلب غرولند می کند.

خانم دیگری در همان باجه بدون فاصله گذاری در حالیکه ماسک خود را زیر چانه زده نگاهی به شماره نوبت خود می اندازد و به مسئول باجه چک خود را نشان می دهد و دوباره به انتظار می ایستد.

مرد جوانی هم در حال صحبت با تلفن همراه خود وارد بانک شده و با وجود شلوغی باجه به جمع دیگر مشتریان همان باجه می پیوندد، گویا هیچ یک از مشتریان از صف و انتظار بر روی نیمکت ها با رعایت فاصله گذاری اجتماعی هیچ بویی نبرده اند و زندگی اینجا در این بانک به روال عادی هر روزه به سبک زندگی قبل از کرونا در جریان است و اینکه جدای از عدم توجه مشتریان به موارد پروتکل ها چرا در بدو ورود، بانک مذبور از ورود مشتریان بی مبالات نسبت به رعایت پروتکل ها جلوگیری نکرده و تأکید بر رعایت موارد فاصله گذاری اجتماعی ندارد و هنوز دست به دست کردن وجه نقد بین مسئول باجه و مشتری جریان دارد، بماند!

وضعیت این بانک موجب شد تا در بین مسیر سری به دیگر بانک در جوار بانک قبلی بزنم، مشتریان بانک بیرون از محوطه بانک به ترتیب فاصله گذاری در انتظارند تا به ترتیب نوبت و با رعایت پروتکل ها به آنها اجازه ورود به بانک برای ارائه خدمات با خیالی آسوده داده شود و نگاه همین وضعیت گویای کامل رعایت موارد در این مکان است.

تلفن همراهم زنگ می خورد، مخاطب پشت خط گلایه مند از خودخواهی فردی مبتلا به کروناست. او می گوید: امروز نهایت خودخواهی را در داخل فضای مجازی دیده است و هنوز در شوک این ماجراست که چگونه برخی از افراد برای سلامتی همنوعان و خانواده خود ارزش قائل نبوده و با علم به داشتن کرونا در داخل شهر در حال تردد به روال سبک زندگی قبل خود هستند در حالیکه باید موارد قرنطینه خانگی را برای حفظ سلامت خود و دیگران رعایت کرده و نسبت به سلامت اطرافیان حساسیت بسیاری داشته باشند.

ماجرا را از او سوال می کنم، او بیان می کند: امروز فردی در اینستاگرام اقدام به گرفتن لایو کرده و با نشان دادن برگه آزمایش مثبت کرونای خود مدعی است تا این لحظه در وی علائمی ظهور نکرده و نیازی به قرنطینه و ماندن در خانه نمی بیند و از صبح نیز طبق روال هر روز به کارهای روزمره خود در خارج از منزل در حال رسیدگی بوده است.

او ادامه می دهد: به نظر شمای خبرنگار از صبح این شخص چه تعداد از افراد شهر را به کرونا مبتلا کرده و قرار است چندین خانواده را درگیر داغ عزیزان خود کند؟ قطعاً بی تفاوتی و خودخواهی چنین افرادی فاجعه را فاجعه بارتر خواهد کرد و با وجود چنین خودخواهی هایی این محدودیت ها و در خانه ماندن ها بی ثمر بوده و منتج به نتیجه ای مثبت نخواهد شد. تأسف بارتر از آن اینکه از خود خواهی های خود فیلم و لایو بگیرند و به این اقدام غیرانسانی خود افتخار کنند و منتظر دست و هورا و لایک فالورهای خود باشند. به راستی لایو و  فیلم های اینستایی گذاشتن به چه قیمتی می ارزد؟

این مخاطب پشت خط اظهار می کند: گیریم اصلاً بیمار هم نبوده اما چنین مواردی از اقدامات در فضای مجازی موجب آن خواهد بود که برخی از افراد با مشاهده این فرد نسبت به ترک قرنطینه خانگی خود ترغیب و تشویق شوند و با چنین اوصافی هر چه برای شکست کرونا رشته بودیم، پنبه شود.

او می گوید: جدای از اطلاع رسانی و فرهنگسازی نسبت به رعایت پروتکل های بهداشتی و ماسک زدن و فاصله گذاری اجتماعی توسط آحاد جامعه، باید در رابطه با حفظ قرنطینه خانگی توسط مبتلایان نیز رسانه ها فرهنگسازی کنند و از این موضوع غفلت نداشته باشند ضمن اینکه همه آحاد جامعه باید برای حفظ سلامتی عموم نسبت به رعایت موارد پیشگیری از این بیماری منحوس سهل انگار نبوده و قربانی گرفتن چراغ خاموش کرونا را جدی بگیرند.

صحبت های مخاطب پشت خط علامت سوالی را به ذهنم متبادر کرد که هر فردی از اطرافیان خود انتظار رعایت موارد بهداشتی در مقابله و پیشگیری از این بیماری را دارد اما به راستی طی ۹ ماه گذشته هر یک از ما چه میزان نسبت به رعایت موارد پروتکل ها مقید بوده ایم؟ و اینکه افراد مبتلا به کرونا تا چه اندازه در رابطه با قرنطینه خانگی خود تا زمان حصول بهبودی و نقاهت با توجه به وجدان انسانی خود و احساس مسئولیت به سلامتی جامعه و نیز حق الناس پایبند هستند و تهدید علیه سلامت خانواده، عزیزان و مردم و جامعه را بر نمی تابند؟

با همکار خود که مدتی است در مرخصی استعلاجی و قرنطینه خانگی به سر می برد، تماس می گیرم. بعد از احوالپرسی از او سوال می کنم طی مدت یک هفته قرنطینه خانگی خود چقدر قرنطینه را رعایت کرده و به بیرون از منزل مراجعه و تردد نداشته است؟

او با تأکید بر حس اخلاقی مسئولیت اجتماعی توسط تک تک افراد جامعه با توجه به شرایط موجود شیوع کرونا می گوید: با مشخص شدن نخستین علائم سرماخوردگی خود بلافاصله به مرکز ۱۶ ساعته مراجعه و غربالگری را انجام دادم و تا پاسخ تست pcr خود را در اتاق جداگانه ای در منزل قرنطینه کردم که طی تماسd مثبت شدن کرونایم را اعلام کردند و تاکنون قرنطینه خانگی را برای سلامت خود و جامعه حفظ کرده ام.

این همکار با بیان اینکه باور اینکه همگان در مقابله با بیماری کرونا یک مسئولیت اجتماعی داریم می‌تواند بهتر و راحت‌تر جامعه را در برابر این بیماری مصون نگه دارد، تصریح می کند: در روزهایی که شیوع کرونا همه استان‌های کشور و ۸۰ میلیون ایرانی را درگیر و تهدید می‌کند، بی‌تردید عبور از این بحران بدون اجرای درست مسئولیت‌های اجتماعی از سوی مردم و تعهد نسبت به حقوق شهروندی ممکن نیست.

او ادامه می دهد: برخی در این روزها که در خانه به‌سر می برند تحت تأثیر اخبار غیرواقعی و شایعات در شبکه‌های اجتماعی هستند در حالیکه برای سپری کردن اوقات قرنطینه خواندن کتاب و روزنامه، دیدن برنامه‌های آموزشی در رابطه با پیشگیری از کرونا از تلویزیون و … می تواند بهترین راه حل باشد.

این همکار یادآور می شود: زمانی که بحران جامعه‌ای را تهدید می کند، به طور ناخودآگاه افراد احساس تنهایی و ناامنی می کنند و می توان با تماس‌ داشتن با یکدیگر از طریق تلفن‌های همراه و تماس‌های تصویری نگرانی ها را به اشتراک گذاشت و همین می تواند کمک‌کننده باشد و به ما یاری برساند که احساس باهم بودن و تعلق ‌داشتن به یکدیگر را داشته باشیم.

فرماندار شهرستان اسدآباد هم در ادامه به خبرنگار ایسنا می گوید: افراد دارای کرونا در زمان ابتلا بیماری خود را پنهان نکنند چراکه با این پنهان کاری نه تنها چرخه‌ گردش ویروس را در جامعه سریع‌تر می‌سازند بلکه با زندگی خود و اطرافیانشان هم بازی می‌کنند.

مجید درویشی با بیان اینکه کسانی که مبتلا به کرونا شده و بیماری خود را پنهان می‌کنند به خانواده و جامعه آسیب زده و جفا می کنند، تصریح می کند: مردم در صورت داشتن هر گونه علائم مربوط به کرونا حتماً به درمانگاه و مراکز غربالگری علوم پزشکی مراجعه کنند.

دادستان اسدآباد هم با بیان اینکه در شرایط کرونایی فعلی با افرادی که پروتکل‌های بهداشتی را رعایت نمی کنند و سلامت مردم را به خطر می اندازند، به شدت برخورد می کنیم، اظهار می کند: دستگاه قضایی نیز بر رعایت فاصله گذاری اجتماعی و پروتکل های بهداشتی و رعایت محدودیت ها و صبوری برای تداوم آن به منظور کاهش خطر شیوع ابتلا و کمک به کادر درمان تأکید دارد.

محمد شیرزادی در پاسخ به این سوال مبنی بر مشاهده شدن مواردی از سرپیچی و  عدم رعایت دستورات قرنطینه توسط برخی از مبتلایان و اقدام به گذاشتن لایو در اینستا در رابطه با عدم رعایت قرنطینه با وجود علم به داشتن بیماری خود بیان می کند: از شهروندان در خواست داریم در صورت مشاهده چنین مواردی در فضای مجازی موارد را به مراجع قضایی اطلاع رسانی و معرفی کنند تا بلافاصله نسبت به بازداشت آنها به علت تهدید سلامت عمومی اقدام شود.

او یادآور می شود: اگر شخص ناقل با علم بر وجود علائم بیماری خویش دستورات قرنطینه را رعایت نکند و قصد آسیب رساندن به دیگران در وی محرز شود،‌ در صورت بروز خسارات جانی، ‌مرتکب قتل عمد شده و علاوه بر کفاره اخروی و مسئولیت مدنی، دارای مسئولیت بسیار جدی کیفری نیز خواهد بود.

در پایان اینکه باید این مسئولیت اجتماعی را در خود تقویت کرد که با حضور کمتر در اجتماع در چرخه انتقال ویروس به دیگران نقشی نداشته باشیم و منبعی برای انتقال ویروس نباشیم و در راستای مهار وضعیت کنونی، مردم باید عزم همگانی داشته و منتظر اعمال زور و جریمه در محدودیت ها نبوده و هر یک با احساس مسئولیت اخلاقی نسبت به یکدیگر مراقب هم باشیم./ایسنا